Okullar, 12 Eylül’de açılacak. Anaokulu ve ilkokul birinci sınıf öğrencileri ise bu hafta “uyum” için okullarına gidiyor. Okula başlamak pek çok minik için heyecanlı olsa da kimileri annelerinden ayrılma korkusu yaşıyor ve okula ahenk sağlamakta zorluk çekiyor. Çocukların yüzde 1-2’si okula gitmeyi reddediyor.
Hacettepe Üniversitesi Rehberlik ve Ruhsal Danışmanlık Ana Bilim Dalı’nda vazifeli uzman ruhsal danışman Fatma Işık Aras Kemer, çocukların okula ahengini kolaylaştırmak yapılması gerekenleri şöyle sıraladı:
Öncelikle çocuğunuzu güzel tanıyın ve bu süreçte ona en yeterli gelecek formda davranmaya çalışın.
Okul ve ailenin işbirliği içerisinde olması ve birlikte hareket etmesi değerli. Öğretmenler ve veliler çocuklara okulla ilgili olumlu bildiriler iletmeli ve daima çocukla ilgili açık irtibat halinde olmalıdır.
OLUMLU BAĞLANMA
- Yeni okula başlayan çocuğun sabit bir öğretmeninin bulunması olumlu bağlanma açısından epeyce kıymetlidir.
- Ailenin okula bakış açısı, okula duyduğu inancı çocuğa hissettirmesinin yanı sıra kendi korkularını denetim edebilmeleri çocukların dertlerini denetim edebilmelerinde yardımcı olacaktır.
- Aile bireyleri okulla ilgili olumsuz anılarını çocukla paylaşıp onun telaşını yok yere artırmaktan kaçınmalıdır.
- Çocuklara okulla ilgili hususlarda net, hakikat ve fazla ayrıntıya girmeden, olumlu bir yaklaşımla bilgi verilmesi yarar sağlayacaktır. Çocuk, ailenin de bilmediği bir soru sorarsa ebeveyni “bunu biz de bilmiyoruz lakin birlikte araştırabiliriz” biçiminde yanıtlayabilir ve birlikte araştırabilirler.
- Okul girişinde vedalaşmalar çok uzun tutulmamalı, hangi saatte kimin çocuğu almaya geleceği söylenmeli ve söylenilen saatte orada olunmalıdır.
- Çocuklara tutulabilecek kelamlar verilmeli, palavra söylenmemeli. Örneğin okul çıkışında bir yere gidilmesi planlanıyorsa ve gidilebilecekse çocuğa kelam verilmelidir.
- Çocuklara “kaygılanacak/korkulacak bir şey yok. Orası okul, herkes gidiyor. Benim aslan oğlum/prenses kızım hiç korkmadan sarfiyat gelir” üzere cümlelerle konuşmak ona hem endişeyi hatırlatır hem de korkmaya/kaygılanmaya hakkı olmadığı bildirisini verir. Bunun yerine “Bunun bir değişim süreci olduğu ve vakitle alışacağı” iletisi verilebilir.
- Çocukların yaşına uygun olacak biçimde onları kaygılandıran hususlar hakkında konuşulmalı, yanlış bilgileri düzeltilmeli, bu süreçte yalnız olmayacakları ve ailenin onları destekleyeceği hissettirilmelidir. Küçük yaş kümelerinde karşılıklı konuşmak yerine oyunlar, masallar, kukla gösterimleri, fotoğraf çizimleri üzere formüller daha tesirli olabilir.
ÖDEVE KARIŞMAYIN
- Çocuklar okulla birlikte kuralların olduğu bir ortama ahenk sağlamaya çalışıyorlar. Bu sebeple okula başlamadan evvel meskende de kuralların, hudutların ve yaptırımların muhakkak olması, akran kümeleriyle kurallı oyunlar oynaması yararlı olacaktır.
- Okul rutin bir nizamı beraberinde getirir; uyuma-uyanma saatleri, yemek saati, ders saati, oyun saati… Okul dışında da tahminen bu kadar sıkı olmasa da çocuğun hayatının sistemli bir hale getirilmesi değerlidir.
- Ebeveynler, çocuğun derslerinde ve ödevlerinde çocuğu takip etmeli lakin çocuk yardım istemedikçe işine karışmamalıdır.
- Kitap okuma, bulmaca çözme, bilmeceler ve eğitsel etkinlikler vb. bir okul misyonu üzere uygulanmasındansa ömür stili haline getirilir ve keyifle yapılırsa çocuk üzerinde ekstra bir yük oluşturmayacaktır.
- Çocuğunuzu konutta okulla ilgili paylaşımları için teşvik edin, destekleyin, eğlenceli sorularla bunu bir oyun haline getirin.
- Tüm bunlara dikkat edildiği halde 1-2 ay sonra çocuk hâlâ telaş belirtilerini ziyadesiyle gösteriyor, okula gitmek istemiyor, çok fazla direniyorsa, gece kâbusları, diş sıkma, alt ıslatma, parmak emme, tırnak yeme üzere davranışlar başladıysa çocukla ve öğretmeniyle konuşularak sebepleri araştırılmalı, gerekiyorsa bir uzman dayanağına başvurulmalıdır.
News
