İzmir’in Aliağa ilçesine bağlı Hacıömerli köyü, 1970’lerde bölgeye kurulan fabrikalardan ötürü, sakinlerinin göç etmesi sebebiyle adeta terk edildi. Köylülerin, etrafta kurulan fabrikalarda çalışmak üzere terk ettiği Hacıömerli köyünde, 3 hanede yaklaşık 10 kişi hayatını sürdürürken, köy ise yapımcıların gözdesi oldu.
Terk edilmeden evvel köyün merkez niteliğinde olduğunu söyleyen Hacıömerli Mahallesi Muhtarı Suat Ural, “Köyümüzde; yağhane, terzi, bakkal, nalbant varmış. Köyümüz, civar köylerin alışveriş yaptığı bir köy pozisyonundaymış. Göç başladıktan 30 sene sonra köy büsbütün boşaldı. Köy terkedildikten sonra imal şirketlerinin dikkatini çekti. Çanakkale periyot dizisi olan Seddülbahir 32 Saat’in kimi sahneleri burada çekildi. Daha sonra dehşet sinemaları de çekildi” dedi.
“KORKU SİNEMASI PLATOSUNA BENZİYOR”
Köyün kaygı sinemalarıyla anılmasından şad olmadıklarını belirten Ural, “Gece saatlerinde köy, ıssız olduğu için endişe sineması platosuna benziyor. Köyün bu formda tanıtılmasından mutlu değiliz. Sinema çekildikten sonra eski haline getirilmiyor. Sokak aydınlatmalarını söktüler yerine takmadılar. Sonra da karanlık olduğu için endişe sineması çekiyorlar” diyerek üretimcilere serzenişte bulundu.
“EVLERE İŞARETLER YAPMIŞLAR”
24 yaşına kadar köyde yaşadığını, daha sonra çalışmak için köyden ayrıldığını söyleyen Halil Erkeçli ise “Emekli olduktan sonra tekrar buraya geldim. Köyümde hayvancılık yapıyorum. İnsan burukluk hissediyor lakin hayat koşulları bunu gerektirdi o yıllarda. Köyümüz çok hoş, yaşanılacak bir yerdi lakin kurallar zordu. Komşuluk bağlantıları örf ve adetlerimiz çok güzeldi” dedi.
“Korku sinemasının köyü tanıtacak bir tarafı yok” diyen Erkeçli, “Evlere işaretler yapıp, karanlık yerlerde sinema çekmişler. Köyle bir ilgisi de yok. Köyün hoşluklarını de göstermiyorlar. Endişe sinemaları yerine köyün hoşluklarını ön plana çıkaran öteki türlü sinemalar çekilebilir” biçiminde aktardı.
News
